วันจันทร์สุดขยัน

ความรู้สึกเฉื่อยชา เฉอะแฉะมันจะมีเอามากๆ ในตอนเย็นของวันอาทิตย์ยาวต่อเนื่องมาถึงเช้าวันจันทร์นิดหน่อย เท่านั้นเอง

พอสายๆ ก็กลับมากระตือรือร้นและเร่งรีบเหมือนจันทร์ที่แล้วๆ มา นั่งทำงานเรื่อยไปจนเย็นย่ำ พอเข้ากลางสัปดาห์ ร่างกายเริ่มโรยๆ อ่อนระโหย พลังงานชีวิตจะเริ่มริบหรี่ตอนเช้าวันศุกร์

พอตกเย็นวันศุกร์ร่างกายกลับกระปรี้กระเปร่าซะงั้นแทนที่ริบหรี่และจะดับแต่กับลุกโชนขึ้นมาซะงั้น

ในโลกปัจจุบันที่ดูเหมือนว่าอะไรก็ดูดีแต่แท้ที่จริงเป็นยุคที่คนเราไม่มีเวลาว่างจริงๆ เลย เราทำงานกันมากเกินไปรึึเปล่า เยอะจนให้น่าแปลกใจว่าทำไมไม่รวย ตอนนี้ก็ยังคิดอยู่นะ