ไฟเลี้ยวคือไฟชีวิต

08:57 น.

หน้าโรงเรียนกลับมาคึกคักเหมือนเดิมแล้ว หลังจากเมื่อวานหยุดไปเที่ยวกันในเทศกาลตรุษจีน ที่คิดในใจคือเขาไปเที่ยวที่ไหนกัน ในปัจจุบันนะ หากเป็นภูเก็ตสมัยก่อนนี้คิดออกเลยว่าเขาจะไปเที่ยวที่ไหนกัน ก็ชายทะเลไงหละ พาทั้งครอบครัวและญาติพี่น้องออกไปนั่งกินลมชมวิวแถชายทะเลกัน ชายทะเลภูเก็ตสมัยก่อนที่ไม่มีโรงแรมเยอะแยะ ไม่มีร่มชายหาด มีที่จอดรถมากมาย จะนั่งกันตรงไหนก็ได้ที่มีร่มไม้อยู่

สิ่งหนึ่งที่คึกคักหน้าโรงเรียนในวันเปิดเรียน คือรถของผู้ปกครองที่มาส่งบุตรหลาน เข้าใจว่ารักลูก ห่วงลูก ไม่อยากให้ลูกเดินไกล กลัวว่าถ้าลูกเดินมาแล้วใครจะมาล่อลวงไป ถ้าขับไปส่งในห้องเรียนได้ก็อยากจะทำ รถยนต์เลยมาอออยู่เต็มหน้าโรงเรียน

ที่อยากจะขอร้องคือ หลังจากส่งบุตรหลานเสร็จแล้ว ก่อนจะบ่ายหัวรถกลับสู่ท้องถนนช่วยเปิดไฟเลี้ยวหน่อยได้ไหม คนที่ขับรถมาข้างหลังเขาไม่รู้หรอกว่าไอ้คนข้างหน้าเขาคิดอะไร ไม่ใช่จะเลี้ยวออกมาก็พรวดพราดมาเลย มันจะพลาดได้นะ เขาอุตส่าห์คิดค้นประดิษฐ์ไฟเลี้ยวมาแล้ว ก็เปิดใช้มันซะบ้างสิ

 เยอะมากที่เจอ และทำให้มีคำถามว่า "ทำไมคนภูเก็ตไม่ชอบเปิดไฟเลี้ยว"